Ścieżka dydaktyczna „Śląską Drogą na Śnieżkę” - Przystanek 1

ŚLĄSKĄ DROGĄ NA ŚNIEŻKĘ
Przystanek 1 – Piętro regla dolnego
Zapraszamy na wspólną wędrówkę po ścieżce dydaktycznej „Śląską Drogą na Śnieżkę”.
Skąd w ogóle wzięła się nazwa „Śląska Droga”? Otóż obecnie przez Karkonosze przebiega granica państwa między Polską a Czechami. Jednakże dawniej porośnięte lasami Karkonosze stanowiły naturalną granicę pomiędzy Śląskiem a Czechami. Przebiegały przez nie ścieżki, które później stały się ważnymi drogami komunikacyjnymi. Śląska Droga łączyła oba obszary. Pierwotnie biegła ona z Sosnówki obok Dobrego Źródła na zboczach Grabowca, na Przełęcz pod Czołem (dawniej była to Przełęcz Bierutowicka), dalej w kierunku dzisiejszej Polany, przed nią schodziła w dolinę Pląsawy, dalej na stok Hali Złotówka i na Równię pod Śnieżką. tutaj ścieżka rozdzielała się, jej główna część prowadziła do Czech (koło Lučni boudy, Vyrovky, Stražne i do Vrchlabi), a boczna ścieżka na szczyt Śnieżki. Obecnie „Śląska Droga” to trasa prowadząca z Karpacza na Śnieżkę.
Pierwszy przystanek na ścieżce to piętro regla dolnego, w którym się aktualnie znajdujemy na wysokości ok. 920 m n.p.m. Kilka wieków temu występował tu las mieszany – buki z nieznacznym udziałem jawora, świerka i jodły. Po wycięciu w XVIII i XIX wieku lasów bukowych na potrzeby lokalnego przemysłu występują tu lasy świerkowe wyrosłe z nasion sprowadzanych z różnych części Europy i przez to nieprzystosowane do tutejszego klimatu (monokultury świerkowe). Zajmują one ok. 90% powierzchni leśnej Karkonoszy. Pozostałością lasów naturalnych są pojedyncze okazy buka, jawora i jodły.
Niedaleko szlaku, w pobliżu świerków, które mogą być zaatakowane przez kornika drukarza umieszczone są tzw. "pułapki feromonowe", które wabią te owady dzięki feromonom.
Feromony to substancje zapachowe produkowane przez owady służące do wzajemnego rozpoznawania się lub przekazywania informacji.


Fot1. Wiosenna buczyna (fot. Andrzej Raj)


Fot2. Barwy jesieni w Karkonoszach – buczyna (fot. Andrzej Raj)


Fot3. Uboga buczyna górska (fot. Marek Dobrowolski)


Fot4. Monokultura świerkowa w reglu dolnym (fot. Lidia Przewoźnik)


Fot5. Monokultura świerkowa po podsadzeniu buka – przebudowa składu gatunkowego drzewostanu (fot. Andrzej Raj)


Fot6. Żer kornika drukarza (archiwum KPN)