rozmiar tekstu

Lasy Karkonoszy

Ekosystemy leśne Karkonoskiego Parku Narodowego zajmują aż 70% powierzchni Parku.
Długotrwała i silna presja człowieka na środowisko przyrodnicze spowodowała, że płaty o naturalnym charakterze zachowały się tylko na niewielkich powierzchniach lasu. 
 

Piętro pogórza

Piętro to znajduje się w całości się w obrębie Chojnika i góry Żar, gdzie niegdyś dominowały lasy grądowe (dębowo - grabowe), a obecnie głównym gatunkiem drzewiastym jest świerk pospolity. W niektórych lepiej wykształconych fragmentach grądu warstwa drzew składa się z lipy drobnolistnej, dębu bezszypułkowego, buka oraz brzozy brodawkowatej. W runie występują m. in. starzec jajowaty, kokoryczka okółkowa, przenęt purpurowy.
Innym zbiorowiskiem tego piętra są acydofilne dąbrowy. Te ciepłolubne, spotykane na południowych i zachodnich zboczach Chojnika zbiorowiska tworzy głównie dąb bezszypułkowy z udziałem brzozy brodawkowatej oraz domieszką buka, sosny, świerku czy dębu szypułkowego. W runie spotykamy m. in. borówkę czarną, pszeniec zwyczajny, nawłoć pospolitą oraz jastrzębce. 
Rzadkim zbiorowiskiem, fragmentarycznie wykształconym na skutek regulacji rzek, jest nadrzeczna olszyna górska. Do gatunków charakterystycznych tego zbiorowiska należą m. in.: olsza szara, rutewka orlikolistna, lepiężnik biały.
Na Chojniku i przy Wodospadzie Szklarki zachowały się fragmenty reliktowego naskalnego boru sosnowego. Tworzą go takie gatunki jak: sosna, świerk, buk, jarzębina oraz brzoza brodawkowata. Skaliste półki zasiedlane są przez brzozę karpacką i krzewinki – borówki oraz wrzos pospolity.
 

Regiel dolny

Głównym typem roślinności naturalnej tego piętra są buczyny. Niewłaściwie prowadzona gospodarka leśna (wprowadzenie antropogenicznych świerczyn) doprowadziła do tego, że buczyny zachowały się w mało zmienionej postaci tylko na niewielkiej powierzchni.
Najważniejsze zbiorowisko regla dolnego – uboga buczyna górska – składa się wyłącznie z buka oraz domieszki świerka i jodły. Płaty tego zbiorowiska możemy spotkać w okolicy Jagniątkowa, Chojnika i Wodospadu Szlarki. W warstwie krzewów występują: jarzębina, jawor i brzoza brodawkowata, w runie zaś głównie trawy i mchy.
Kolejnym zbiorowiskiem leśnym z dominacją buka jest żyzna buczyna sudecka. Niewielkie jej fragmenty występują na północnych stokach Chojnika i w dolinie Szklarki.
W runie występują głównie byliny, charakterystyczne dla żyznych siedlisk, m. in: przytulia wonna, żywiec cebulkowy i dziewięciolistny oraz czerniec gronkowy. 
Częstym zbiorowiskiem leśnym występującym w reglu dolnym są  sztuczne lite drzewostany świerkowe. Zajmują one siedlisko innego naturalnego zbiorowiska tego piętra –  dolnoreglowego boru jodłowo – świerkowego. Od górnoreglowego boru świerkowego odróżnia go występowanie dolnoreglowych gatunków takich jak jodła, buk czy paproć - wietlica samicza. Runo antropogenicznych świerczyn tworzą trawy a w miejscach o rozrzedzonym drzewostanie pojawiają się gatunki porębowe: malina właściwa, bez koralowy, wierzbówka kiprzyca i naparstnica purpurowa. 
 

Regiel górny

Występuje tu jedynie, uwarunkowana warunkami klimatycznymi, górnoreglowa świerczyna sudecka, która zajmuje wszystkie rodzaje siedlisk leśnych na podłożu krystalicznych skał bezwęglanowych powyżej 1000 m n.p.m. Warstwę drzew tworzy świerk z domieszką jarzębiny. Wraz ze wzrostem wysokości maleje zwarcie drzewostanu z 80% do 30%, zmienia się również pokrój drzew i ich wysokość. Runo jest bogate, ma najczęściej charakter krzewinkowy (z dominacją borówki czarnej i borówki brusznicy), trawiasty (trzcinnik owłosiony) lub ziołoroślowy (z przewagą paproci – wietlicy alpejskiej).
Górnoreglowa świerczyna występuje w trzech podzespołach: typowym – który charakteryzuje szybki odpływ wody opadowej, i szkieletowość gleby, paprociowym – ze stałym wysiękiem wody bieżącej, oraz  pobagiennym – wytworzonym na płaskim podłożu, gdzie utrudniony odpływ wody powoduje, że zachodzi proces torfotwórczy i pojawiają się torfowce oraz inne gatunki charakterystyczne dla torfowisk.