W czasie wypraw w Karkonosze w okresie sierpnia w wyższych partiach gór oraz na nasłonecznionych polanach leśnych można natknąć się na jedną z najładniejszych górskich roślin - goryczkę trojeściową.
Jej ciemnolazurowe kwiatostany są wspaniałą ozdobą wysokogórskich łąk i ziołorośli. Ta okazała bylina rozpoczyna kwitnienie w sierpniu (czasem pod koniec lipca), a jej kępy wspaniale prezentują się wśród powoli żółknących traw.
Gatunek ten jest znany przede wszystkim z wysoko położonych obszarów Karpat i Sudetów ale bywa spotykany – choć znacznie rzadziej – w Górach Świętokrzyskich oraz w niektórych okolicach Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Najwyższe stanowiska w Polsce stwierdzono w Tatrach na wysokości 1900 m.n.p.m. Jest to roślina o bardzo małych wymaganiach siedliskowych.
Czasem można natknąć się na odmiany goryczki o kwiatach prawie zupełnie białych lub tylko lekko niebieskawo-różowych. Inną ciekawą jej cechą jest zmienność ułożenia liści na łodygach wywołana natężeniem dostępnego światła. W miejscach cienistych liście układają się po jednej stronie łodygi, tej, która jest skierowana ku słońcu. W miejscach dobrze naświetlonych liście układają się naprzeciwlegle.
Ze względu na budowę kwiatów, goryczka może być zapylana przede wszystkim przez trzmiele.
Roślina ta jest trująca! Zawiera silnie toksyczne alkaloidy (m.in. gencjaninę), które wywołują objawy silnego zatrucia pokarmowego (nudności i wymioty).
Biuletyn informacji publicznej
